0
0
ابراهیم فیروزیان – ساخت و سازهای غیرمجاز و تغییر کاربری های بدون مجوز از موضوعاتی است که سال های متمادی دستگاه های اجرایی و قضایی را در گیر کرده است. هر از گاهی عناوینی چون تخریب ۱۹ مورد ساخت و ساز غیرمجاز در قزوین، تخریب ۳۸ مورد ساخت و ساز غیرمجاز در اشترینان بروجرد، تخریب ۱۳۳ مورد ساخت و ساز غیرمجاز در سیاسرد بروجن، تخریب ۲۵۶ مورد ساخت و ساز غیر مجاز اراضی کشاورزی در رباط کریم، تخریب ساخت و ساز غیرمجاز در پاکدشت، تخریب ۴۰ ساختمان غیرمجاز در منطقه حاشیه نشین کاشمر، تخریب شیک ترین ویلای لاله آباد در بابل و … نمونه‌هایی از مجموعه تیترهای رسانه هاست که مشاهده می شود. آن چه در این مقوله باید بدان به توجه شود از دو منظر قابل تامل و بررسی است. درنگاه اول، بناهایی که چنین به صورت غیر مجاز احداث و بعد دستور تخریب آن صادر می‌شود یا در مرحله اتمام کار است یا مدت ها به بهره برداری رسیده و استفاده می شود.
به عنوان نمونه و در این مجال می توان به خبر قلع وقمع شیک ترین ویلای لاله آباد را که خبر تخریبش منتشر شده است اشاره کرد. گزارش باشگاه خبرنگاران جوان از ساری، حاکی از آن است که حجت الاسلام ملاکریمی دادستان عمومی و انقلاب بابل بیان کرد که ویلای مذکور در زمین کشاورزی به مساحت ۶ هزار مترمربع در روستای چمازین لاله آباد ساخته شد و در پی آن امور اراضی جهاد کشاورزی بابل از ساخت و ساز غیرمجاز ویلا در باغ مرکبات شکایت کرده بود که پس از بررسی‌های کارشناسانه، حکم تخلیه این ویلا صادر شد. وی ارزش این ویلا را بیش از ۳۰ میلیارد ریال اعلام کرد وبا انتقاد از اداراتی که نظارت کافی در ساخت چنین ویلاهایی در زمین کشاورزی و باغی ندارند، افزود: این بنا که استخر شنا، زمین بازی و پیست اسب دوانی هم داشت یک شبه ایجاد نشده بود. وی بر نظارت بیشتر ادارات جهاد کشاورزی، مدیریت آب و منابع طبیعی در اجرای وظایف شان تاکید و تصریح کرد:اگر ادارات از همان ابتدا اجازه ساخت و ساز غیرمجاز در زمین‌های کشاورزی نمی‌دادند امروز شاهد تخریب چنین بنایی نبودیم.
با مرور مطلب، این سوال مطرح است که آیا ساختمان‌ها و ویلاهایی که دستور تخریب شان صادر می شود یک شبه و در خفا ساخته شده که از دید ناظران مخفی مانده است؟! بنایی که ساختش، ماه ها زمان برده چگونه از دید ناظران پنهان مانده است؟! ممکن است پاسخ هایی چون صدور اخطارها و … شنیده شود که اگر آن را هم بپذیریم باید توجه داشت اخطار دادن هایی که در بسیاری از موارد، روال شده است کارساز نیست که اگر بود چنین نمی شد بنابراین باید ساز و کار اساسی برای مقابله با این پدیده در نظر گرفت. شاید اگر در ابتدای احداث این اماکن و در همان مرحله فنداسیون از ادامه کار جلوگیری می شد شاهد چنین تراژدی نبودیم که علاوه بر وقت گیری از دستگاه های قضایی و اجرایی برای طی مراحل رسیدگی تا صدور حکم، هدر رفت سرمایه و تولیدهایی را نداشتیم که می توانست در قسمت های کارا و اثرگذار به کار گرفته شود.
اما نگاه دوم به موضوع این که به فرض، مالک در جریان ساخت و ساز غیر مجاز، اخطار های پی در پی دریافت و به آن ها بی توجهی کرد و بنا پس ازتکمیل با حکم قضایی تخریب شد. ضرر مالک که البته در پی اخطارها بدان بی تفاوت بوده است یک طرفه ماجراست اما موضوع دیگری که باید به آن نگریست و بسیار حائز اهمیت است این که ساخت و سازهای غیر مجاز و تجاوز به حریم منابع طبیعی سال هاست در کشور اتفاق می افتد و گویا تمامی هم ندارد و به یک تراژدی تبدیل شده است. ویلایی که با چند صد میلیون و حتی میلیاردها تومان ساخته شده، مصالح وهزینه هایش از همین کشور تامین شده است رواست که منافع ملی در این زمینه نادیده گرفته شود؟ آیا میلیون ها تومانی که هزینه ساخت این بناها شده است و تخریب می‌شود جایی در بدنه اقتصادی مملکت ندارد و آسیبی به اقتصاد کشور وارد نمی کند؟
بی شک اجرای چنین حکم هایی می تواند بازدارنده باشد اما نباید فقظ به این دل خوش کرد که فلان تعداد پروژه غیر قانونی پیگیری و تخریب و مالکش،چنین مجازات شد بلکه باید با درایت، نظارت و پیگیری های بیشتر و بهتر، اجازه نداد که اولا چنین اتفاق هایی رخ دهد تا در پی آن، به هدر رفت منافع ملی چنین بینجامد. امید که ساز و کاری، طراحی و تدوین شود که جلوی تخلف ها در همان بدو کار گرفته شود چرا که همیشه و در همه حال، پیشگیری بهتر از درمان است.
یادداشت – پایگاه خبری سروش خراسان
