0
0
مهندس مجتبی نوریان – کارشناس علوم دامی
پرورش دام، روشی مرسوم است که از قدیم، دامداران با تفکیک دام های خود به داشتی و پرواری، سعی در تامین ذخایر و در کنار آن تولید مواد پروتئینی داشتند و دارند شیوه ای که منحصر به حال نیست و از گذشته ها در حال تکرار است و البته به مرور، علمی و علمی تر شده است. دامدار به خوبی می داند که چگونه از دام های در اختیار، بهترین بهره را برای ازدیاد نسل و سودآوری ببرد به طوری که در کنار تولید گوشت، شیر و … و کسب درآمد، همواره توجهش به نوسازی گله های خود بوده و هست.
حتی در روش سنتی نیز دام های مولد، مورد توجه خاص است چرا که زایش دام در حفظ چرخه دامداری و تولید گوشت، نقش به سزایی دارد. بدین شیوه، دام های ماده به عنوان ذخیره های داشتی و دام های نر در چرخه پروار و تولید گوشت، تقسیم و سبب تقویت نسل دام و حذف تدریجی دام های غیر مولد می شود و به نوعی با جوان سازی گله، می توان انتظار کارآیی بهتر چه در تولد و چه در تولید محصولات دامی، داشت.
بی شک با وجود کشتار روزانه هزاران راس دام سبک و سنگین به منظور تامین گوشت، همین روش سبب حفظ نسل دامی شده است و بشر در کنار پیشرفت در همه زمینه های علمی، می کوشد که با روش هایی فراتر، از جمله افزایش ضریب دو یا چند قلوزایی، دام مورد نیاز تکثیر و تامین شود.
در این شرایط که تلاش ها باید معطوف چنین اهدافی باشد متاسفانه شاهدیم که دام های مولد در کنار دام های داشتی، یکی یکی و دسته دسته در معرض کشتار قرار می گیرد، خطری که بسان دهلی که صدایش چندی بعد شنیده می شود، خطرناک و آسیبش غیر قابل جبران خواهد بود.
هنگامی که دامدار، آذوقه ای برای تغذیه احشامش ندارد و خشکسالی ها به ویژه در این سال زراعی که رمقی بر زمین برای پهن کردن سفره سر سبزش نگذاشته است تا نیاز حداقلی دام را تامین کند و در کنار آن قیمت نهاده ها، سر به فلک کشیده است از دامدار چه انتظاری جز حمایت از اوست؟
مگر نه این که در این سالیان از سفره اش زد تا دامش گرسنه و سفره دیگران خالی نباشد؟ و حال درمانده از اوضاع، مجبور است دام داشتی اش را که با چنگ و دندان حفظ کرده بود با علم به این که سرنوشتی جز ذبح در انتظارش نیست به بهای اندک، بفروشد و در دل، خون بگرید!
در این میان بر متولیان امر، چه وظیفه است؟ آن هایی که نیک می دانند ذبح هر دام مولد، چه به لحاظ قیمت پایین تر و چه عاصی شدن دامدار از هزینه های نگهداری و در پی آن خارج شدن از چرخه زایش و تولید، چه عواقبی به دنبال دارد. زنگ خطری که به صدا در آمده است و در صورت تداوم غفلت، دودش در آینده ای نه چندان دور به چشم همه خواهد رفت و تولید کننده و مصرف کننده هم نمی شناسد.زمانی که برگشت به چرخه موجود، بسیار سخت و زمانبر و ضربه این چوب حراج، درناک تر خواهد بود.
